Mawr oedd Crist yn nhragwyddoldeb

Mawr oedd Crist yn nhragwyddoldeb,
mawr yn gwisgo natur dyn,
mawr yn marw ar Galfaria
mawr yn maeddu angau’i hun;
hynod fawr yw yn awr,
Brenin nef a daear lawr.

Mawr oedd Iesu yn yr arfaeth,
mawr yn y cyfamod hedd,
mawr ym Methlem a Chalfaria,
mawr yn dod i’r lan o’r bedd;
mawr iawn fydd ef ryw ddydd
pan ddatguddir pethau cudd.

Mawr yw Iesu yn ei Berson,
mawr fel Duw, a mawr fel dyn,
mawr ei degwch a’i hawddgarwch,
gwyn a gwridog, teg ei lun;
mawr yw ef yn y nef
ar ei orsedd gadarn, gref.

1, 3 TITUS LEWIS, 1773-1811, 2 ANAD.

(Caneuon Ffydd 323)