Wele deulu d’Eglwys, Iesu, ger dy fron yn plygu nawr wedi’i lethu gan ei wendid, yn hiraethu am y wawr: taer erfyniwn am gael profi llawnder grym dy Ysbryd Glân dry ein hofn yn hyder sanctaidd, dry ein tristwch oll yn gân. Lle bu ofn yn magu llwfrdra ac esgusion hawdd gyhyd, lle daeth niwloedd […]
“Wele fi yn dyfod,” llefai’r Meichiau gwiw; atsain creigiau Salem, “Dyfod y mae Duw.” Gedy anfeidrol fawredd nef y nef yn awr; ar awelon cariad brysia i barthau’r llawr. Pa ryw fwyn beroriaeth draidd yn awr drwy’r nen? Pa ryw waredigaeth heddiw ddaeth i ben? Miloedd o angylion yno’n seinio sydd, “Ganwyd y Meseia, heddiw […]
Wele wrth y drws yn curo, Iesu, tegwch nef a llawr; clyw ei lais ac agor iddo, paid ag oedi funud awr; agor iddo, mae ei ruddiau fel y wawr. Parod yw i wneud ei gartref yn y galon euog, ddu a’i phrydferthu â grasusau, gwerthfawr ddoniau’r nefoedd fry; agor iddo, anghymharol Iesu cu. O […]
Wele, cawsom y Meseia, cyfaill gwerthfawroca’ ‘rioed; darfu i Moses a’r proffwydi ddweud amdano cyn ei ddod: Iesu yw, gwir Fab Duw, Ffrind a Phrynwr dynol-ryw. Hwn yw’r Oen, ar ben Calfaria aeth i’r lladdfa yn ein lle, swm ein dyled fawr a dalodd ac fe groesodd filiau’r ne’; trwy ei waed, inni caed bythol […]
Wele’n dyfod ar y cwmwl Mawr yw’r enw sy iddo’n awr; Ar ei fraich ac ar ei forddwyd Ysgrifenwyd ef i lawr; Halelwia! Groeso, groeso, addfwyn Oen. Mil o filoedd, myrdd myrddiynau, O gwmpeini hardd eu gwedd, Welaf draw yn codi fyny I’w gyfarfod Ef o’r bedd: Darfu galar; Dyma iachawdwriaeth lawn. Nid oes yno […]
Wele’n gwawrio ddydd i’w gofio, geni Seilo, gorau swydd; wele ddynion mwyn a moddion ddônt â rhoddion iddo’n rhwydd: hen addewid Eden odiaeth heddiw’n berffaith ddaeth i ben; wele drefniad dwyfol gariad o flaen ein llygad heb un llen. Duw a’n cofiodd, Duw a’n carodd, Duw osododd Iesu’n Iawn; Duw er syndod ddarfu ganfod trefn […]
Wele’n sefyll rhwng y myrtwydd wrthrych teilwng o’m holl fryd, er mai o ran yr wy’n adnabod ei fod uwchlaw gwrthrychau’r byd: henffych fore y caf ei weled fel y mae. Rhosyn Saron yw ei enw, gwyn a gwridog, teg o bryd; ar ddeng mil y mae’n rhagori o wrthrychau penna’r byd: ffrind pechadur, dyma’r […]
Wele’r Athro mawr yn dysgu dyfnion bethau Duw; dwyfol gariad yn llefaru – f’enaid, clyw! Arglwydd, boed i’th eiriau groeso yn fy nghalon i; crea hiraeth mwy am wrando arnat ti. Dyro inni ras i orffwys ar dy nerth a’th ddawn; tyfu’n dawel yn dy Eglwys, ffrwytho’n llawn. NANTLAIS, 1874-1959 (© Yr Athro S. Nantlais […]
Wele’r dydd yn gwawrio draw, amser hyfryd sydd gerllaw; daw’r cenhedloedd yn gytûn i ddyrchafu Mab y Dyn. Gwelir teyrnas Iesu mawr yn ben moliant ar y llawr; gwelir tŷ ein Harglwydd cu goruwch y mynyddoedd fry. Gwelir pobloedd lawer iawn yn dylifo ato’n llawn; cyfraith Iesu gadwant hwy ac ni ddysgant ryfel mwy. Yna […]
Wnest ti ddim disgwyl Dduw I mi ddod yn nes, Ond fe wisgaist ti dy hun Ym mreuder dyn. Wnest ti ddim disgwyl im alw arnat ti, Ond fe elwaist ti yn gyntaf arnaf fi. A bydda’ i’n ddiolchgar am byth, Bydda’ i’n ddiolchgar am y groes, Am it ddod i achub rhai coll Byddai’n […]