Mae cariad Crist uwchlaw pob dawn, pwy ŵyr ei lawn derfynau? Ni chenfydd llygad cerwb craff na seraff ei fesurau. Mae hyd a lled ei gariad ef uwch nef y nef yn llifo, a dyfnach yw na llygredd dyn, heb drai na therfyn arno. Mae’r hyd a’r lled a’r dyfnder maith mewn perffaith gydweithrediad i’w […]
Mae croeso i’w deyrnas i blant bach o hyd, Agorodd ei fynwes i’w derbyn i gyd : Gadewch i blant bychain Ddod ataf-medd ef; Cans eiddo y cyfryw Yw Teyrnas y Nef. Cytgan: Mae’r Iesu yn derbyn Plant bychain o hyd, Hosanna i Enw Gwaredwr y byd. Pan oedd yn mynd heibio i’r ddinas neu’r […]
Mae d’eisiau di bob awr, fy Arglwydd Dduw, daw hedd o’th dyner lais o nefol ryw. Mae d’eisiau, O mae d’eisiau, bob awr mae arnaf d’eisiau, bendithia fi, fy Ngheidwad, bendithia nawr. Mae d’eisiau di bob awr, trig gyda mi, cyll temtasiynau’u grym, yn d’ymyl di. Mae d’eisiau di bob awr, rho d’olau […]
Mae Duw yn llond pob lle, presennol ymhob man; y nesaf yw efe o bawb at enaid gwan; wrth law o hyd i wrando cri: “Nesáu at Dduw sy dda i mi.” Yr Arglwydd sydd yr un er maint derfysga’r byd; er anwadalwch dyn yr un yw ef o hyd; y graig ni syfl ym […]
Mae dy air yn abl i’m harwain drwy’r anialwch mawr ymlaen, mae e’n golofn olau, eglur, weithiau o niwl, ac weithiau o dân; mae’n ddi-ble ynddo fe, fwy na’r ddaear, fwy na’r ne’. ‘Rwyf yn meddwl am yr oriau caffwyf funud o’th fwynhau, ac mae atsain pell dy eiriau’n peri imi lawenhau: O’r fath wledd, […]
Mae Eglwys Dduw fel dinas wych yn deg i edrych arni: ei sail sydd berl odidog werth a’i mur o brydferth feini. Llawenydd yr holl ddaear hon yw Mynydd Seion sanctaidd; preswylfa annwyl Brenin nef yw Salem efengylaidd. Gwyn fyd y dinasyddion sydd yn rhodio’n rhydd ar hyd-ddi; y nefol fraint i minnau rho, O […]
Mae enw Calfari, Fu gynt yn wradwydd mawr, Yn ngolwg f’enaid i Yn fwy na’r nef yn awr: O! ddedwydd fryn, sancteiddiaf le, Dderbyniodd ddwyfol waed y ne’! ‘R wy’n caru’r hyfryd awr, Mi gara’r hyfryd le, Mi garaf bren y groes ’Fu ar ei ysgwydd E: Wel dyma ’Nuw a dyma ’Mhen, Ac oll […]
Mae enw Crist i bawb o’r saint fel ennaint tywalltedig, ac yn adfywiol iawn ei rin i’r enaid blin, lluddedig. Pan fyddo f’enaid yn y llwch, a th’wyllwch fel y fagddu, mae dawn a nerth i’m dwyn yn ôl yn enw grasol Iesu. Gobeithiwch ynddo, bawb o’r saint, er cymaint yw eich gofid, gan wybod […]
Mae ffrydiau ‘ngorfoledd yn tarddu o ddisglair orseddfainc y ne’, ac yno’r esgynnodd fy Iesu ac yno yr eiriol efe: y gwaed a fodlonodd gyfiawnder, daenellwyd ar orsedd ein Duw, sydd yno yn beraidd yn erfyn i ni, y troseddwyr, gael byw. Cawn esgyn o’r dyrys anialwch i’r beraidd baradwys i fyw, ein henaid lluddedig […]
Mae fy enaid am ehedeg O’r anialwch tywyll du I ardaloedd perffaith gariad, Mynwes T’wysog nefoedd fry; Gweld ei wedd, profi ei hedd, Nefoedd yw tu yma i’r bedd. Os edrychaf tua’r gogledd, Edrych eilwaith tua’r de, Nid wy’n canfod dim i’w brisio Megis ei ffyddlondeb E’; Pleser llawn, yma gawn, Pur, sylweddol, fore a […]