Fy ngorchwyl yn y byd yw gogoneddu Duw a gwylio dros fy enaid drud yn ddiwyd tra bwyf byw. Fe’m galwyd gan fy Nuw i wasanaethu f’oes; boed im ymroi i’r gwaith, a byw i’r Gŵr fu ar y groes. Rho nerth, O Dduw, bob dydd i rodio ger dy fron, i ddyfal ddilyn llwybrau’r […]
Fy enaid, ymorffwys ar aberth y groes, ‘does arall a’th gyfyd o ddyfnder dy loes; offrymodd ei hunan yn ddifai i Dduw, yn haeddiant yr aberth mi gredaf caf fyw. Mae munud o edrych ar aberth y groes yn tawel ddistewi môr tonnog fy oes; mae llewyrch ei ŵyneb yn dwyn y fath hedd nes […]
Fyth, fyth rhyfedda’ i’r cariad yn nhragwyddoldeb pell, a drefnodd yn yr arfaeth im etifeddiaeth well na’r ddaear a’i thrysorau, a’i brau bleserau ‘nghyd; fy nghyfoeth mawr na dderfydd yw Iesu, Prynwr byd. Ar noswaith oer fe chwysai y gwaed yn ddafnau i lawr, ac ef mewn ymdrech meddwl yn talu’n dyled fawr; fe yfai’r […]
F’enaid, gwêl i Gethsemane, edrych ar dy Brynwr mawr yn yr ing a’r ymdrech meddwl, chwys a gwaed yn llifo i lawr. Dyma’r cariad mwyaf rhyfedd, mwyaf rhyfedd fu erioed! Yn yr ardd, pan ddaliwyd Iesu, fe atebodd drosom ni, “Gadewch iddynt hwy fynd ymaith, yn eu lle cymerwch fi!” Dyma’r cariad mwyaf rhyfedd, mwyaf […]
Frenin nef, addolwn Frenin nef, boed gogoniant, anrhydedd, mawl iddo ef: Frenin nef, llifa’i awdurdod ef o’i orsedd fry, fe’i rhoir i ni, mawl fo ein llef! Plygwn lawr, dyrchafwn nawr hardd enw Iesu, iddo ef dyrchafwn lef, Grist Iesu ein Brenin: Frenin nef, addolwn Frenin nef, marw wnaeth ef, nawr mae’n y nef, addolwn […]
Fry yn dy nefoedd clyw ein cri, pob gras a dawn sydd ynot ti; nac oeda’n hwy dy deyrnas fawr, O Dduw ein Iôr, pâr lwydd yn awr. Nid aeth o’n cof dy wyrthiau gynt, y sanctaidd dân a’r bywiol wynt; gwyn fyd na ddeuent eto i lawr, O Dduw ein Iôr, pâr lwydd yn […]
Fel yr hydd a fref am ddyfroedd, felly mae fy enaid i yn dyheu am fod yn agos er mwyn profi o’th gwmni di. Ti dy hun yw fy nerth a’m tŵr, a chyda thi, ‘rwyf finnau’n siwr mai tydi yw serch fy nghalon, ac O Dduw, addolaf di. Gwell wyt ti nag aur ac […]
Felly carodd Duw wrthrychau anhawddgara’ erioed a fu, felly carodd, fel y rhoddodd annwyl Fab ei fynwes gu; nid arbedodd, ond traddododd ef dros ein pechodau i gyd: taro’r cyfaill, arbed gelyn, “Felly carodd Duw y byd.” Felly carodd, ond ni ddichon holl angylion nef y nef draethu, i oesoedd tragwyddoldeb, led a hyd ei […]
Fe dorrodd y wawr, sancteiddier y dydd, fe ddrylliwyd yr iau, mae’r Cadarn yn rhydd, fe gododd y Ceidwad, boed moliant i Dduw, fe goncrwyd marwolaeth, mae’r Iesu yn fyw! Cyhoedder y gair, atseinier y sôn, a thrawer y salm soniarus ei thôn, dywedwch wrth Seion alarus a gwyw am sychu ei dagrau, mae’r Iesu […]
Fel y rhed llifogydd mawrion fel y chwyth yr awel gref, felly bydded f’ocheneidiau yn dyrchafu tua’r nef; gwn, fy Nuw na elli atal, gwn na elli roi nacâd o un fendith is y nefoedd ag sydd imi er iachâd F’enaid wrth y nef sy’n curo, yno mae yn pledio’n hy, ac ni osteg oni […]